ฟาร์มทาคามิ ไร่องุ่นในอุเอดะที่สืบทอดเคล็ดลับการปลูกองุ่นเคียวโฮจากสมุดจดของคุณปู่ (1)

“สวัสดี” ทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้มจาก Masa-Masataka Matsuhisa ชายหนุ่มชาวญี่ปุ่นที่รอพบเราที่หน้าสถานี Ueda เมือง Ueda เมืองเล็ก ๆ ในหุบเขาของจังหวัด Nagano ซึ่งใช้เวลาเดินทางด้วยรถไฟความเร็วสูงไม่ถึง 2 ชั่วโมง

ฉันมาที่เมืองนี้เพื่อมาที่ไร่องุ่นตามคำเชิญของบิ๊กอิทธิชัย เบญจธาตุสมบัติ ผู้อาวุโสที่เชี่ยวชาญด้านอาหารในญี่ปุ่น ระดับที่บางครั้งฉันคิดว่าเขารู้ลึกกว่าคนญี่ปุ่นจริงๆ พี่ใหญ่บอกว่าฉันควรจะมาดูไร่องุ่นนี้ องุ่นพันธุ์เคียวโฮไรนี้มีความพิเศษตรงที่ปลูกมาหลายชั่วอายุคน คุณควรเห็นดินสัมผัสลมและอากาศ รวมทั้งได้ชิมของจริงด้วย คุณจะเข้าใจว่าทำไมองุ่นเคียวโฮถึงมีราคาแพง

ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับองุ่นเคียวโฮมะ แต่มักจะซ่อนอยู่ในชื่อเครื่องดื่มและขนม เดาเอาว่าเป็นองุ่นพันธุ์ดี ดังนั้นผู้คนจึงใช้ชื่อสายพันธุ์เพื่อโฆษณาผลิตภัณฑ์ของตน แต่ถ้าจะซื้อจริงๆ อาจจะหากันไม่ง่าย และจำกัดเกินกว่าจะแปลงเป็นอย่างอื่นได้

ฉันไม่เคยคิดเลยว่าองุ่นพวงหนึ่งจะมีราคาหลักพัน (บาท) ที่น่าสนใจคือสิ่งที่ทำให้องุ่นพวงเดียวมีค่ามาก

เทพเจ้าแห่งองุ่น

เราขับรถจากสถานีรถไฟไปนอกเมือง ระหว่างทางเห็นทุ่งนาเขียวขจี ดูแล้วรู้สึกนุ่มและอิ่ม ด้านหลังเมือง Ueda เป็นเทือกเขาที่ทอดยาวและซับซ้อน เหมือนฉากยักษ์ อากาศที่นี่เย็นกว่าโตเกียว 4-5 องศา

เมื่อขับรถกลับบ้าน ครอบครัวของเขาออกมาต้อนรับเราต่อหน้าเรา ทั้งพ่อ แม่ พี่สาว พี่เขย และหลานสาวตัวน้อย  เกิดที่นี่ แต่ไปทำงานที่เมืองไทย บ้านมาสะทำสวนองุ่น หากนับเขา ถือว่าเป็นรุ่นที่ 3 ที่เข้าครอบครองไร่องุ่นแห่งนี้

‘Takami Farm’ เป็นฟาร์มของครอบครัวมัตสึฮิสะ วิถีทางของทวยเทพ ขัดกับความคิดของชาวอุเอดะเมื่อ 50-60 ปีที่แล้ว ที่คิดว่าดินของเมืองนี้เหมือนถูกพระเจ้าข่มเหง แข็งเหมือนหินปูน กรวด ยากจะปลูกอะไรก็ได้

 

ตำราคุณปู่

ย้อนไปเมื่อห้าสิบปีก่อน ปู่ของ Masa เคยเป็นชาวนาที่เรียนการเกษตรกับชาวนาในเมืองนี้ เขาเป็นคนหนึ่งที่พบว่าดินในบริเวณนี้ชอบเถาวัลย์ จึงเริ่มทำงานในสวนองุ่นของตนเองและสอนชาวนาในเมืองให้ปลูกองุ่นด้วยกัน

ตอนที่คุณปู่จากไป พ่อของ Masa ได้เข้ามาดูแลสวนองุ่นที่บ้านของเขาหลังจากที่เขาเกษียณจากงานที่โตเกียว พ่อเริ่มทำนาด้วยความทรงจำที่ได้กลับบ้านเพื่อช่วยเก็บเกี่ยวองุ่น

โชคดีเกิดขึ้นเมื่อฉันค้นพบสมุดบันทึกของคุณปู่หลายเล่มที่บันทึกทุกอย่างเกี่ยวกับไร่องุ่น สูตรทำปุ๋ยและวิธีการดูแลองุ่นที่เกิดจากการศึกษาด้วยตนเองและการสอนชาวบ้าน นี่คือสมบัติของครอบครัวที่เป็นความลับของไร่องุ่นของครอบครัวหนึ่งที่ไม่มีตำราเรียนใดสามารถสอนได้

พ่อของฉันเรียนรู้ที่จะปลูกไร่องุ่นแห่งนี้จากตำราเรียนดั้งเดิม ทำให้ความรู้นั้นสืบทอดมาจากรุ่นสู่รุ่น

ดี เคียวโฮ

สมาชิกในครอบครัวรวมตัวกันในห้องเสื่อทาทามิแปดห้อง โต๊ะในห้องนั่งเล่นมีชา กาแฟ ขนมหวาน รับแขกมากมายเช่นเรา รวมองุ่นเคียวโฮสีดำด้านสีม่วง 1 พวง

“ยังไม่ดี” Masa บอกเราเป็นภาษาไทย

องุ่นเคียวโฮพวงนี้ มองตาฉันก็ยังสวย และสามารถกินได้ แต่มาสะนำองุ่นพวงนี้มาเป็นตัวอย่างให้เราดูขณะนั่งคุยเรื่องสวนองุ่นของครอบครัว และยังไม่ใช่องุ่น Kyoho ที่สมบูรณ์แบบสำหรับฟาร์มทาคามิ

เขาให้เคล็ดลับในการดูองุ่นเคียวโฮแก่ฉัน ว่าพวงองุ่นที่ดีต้องสวยงาม เหมือนกับภาพพวงองุ่นที่เรานึกถึงตอนวาด องุ่นทาคามิมีประมาณ 35 พวง พวงละ 12 กรัม พวงต้องแน่นจนแทบไม่มีช่องว่างให้เห็นก้านสีเขียวด้านใน (เน้นต้องเขียว)แต่ไม่แน่นจนบีบเข้าหากัน

โอ้ มันเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่สิ่งเหล่านี้สามารถกำหนดได้ด้วยทักษะและประสบการณ์ของเกษตรกร

พ่อบอกว่าคุณต้องจินตนาการ คุณต้องนึกภาพก่อนว่าองุ่นชนิดใดกำลังจะสควอชคนอื่น เขารู้ว่าการตัดแต่งกิ่งตั้งแต่อายุยังน้อยจะทำให้ได้พวงองุ่นที่สวยงาม พ่อของฉันบอกฉันเกี่ยวกับการตกแต่งพวงองุ่นราวกับว่าเป็นศิลปะการตัดแต่งกิ่งบอนไซ

เวลากินองุ่นฉันมักจะเลือกพวกที่ไม่ค่อยมีแป้งขาว เคลือบที่เปลือก บางครั้งเช็ด ล้าง บางครั้งถูออก แต่จริงๆแล้วมันกินได้ ผงสีขาวที่เรียกว่าบลูม (Bloom) เป็นกลไกป้องกันแมลง จากเชื้อโรคที่มากับฝน ยิ่งแสดงว่าองุ่นนี้สุขภาพดี

องุ่นจะกลมมนเท่าๆ กันและทั้งพวงเป็นสีดำ สีนี้เป็นสีเฉพาะขององุ่นเคียวโฮ เรียกว่า Pitch Black ซึ่งเป็นสีดำสนิท

Masa กล่าวว่าองุ่นเหล่านี้ไม่ดี เพราะยังไม่ดำ เขาตัดมาให้ดูก่อนเวลาเก็บจริง ซึ่งประมาณ 2 สัปดาห์หลังจากนี้ วิธีการกินองุ่นเคียวโฮที่มาสะสอน จะต้องเย็นลงจากเสา ฉีกปลายเปลือกส่วนหัวที่ติดอยู่กับขั้วออกเล็กน้อย และบีบออกจากก้น องุ่นจะหลุดออกจากเปลือกเข้าปากทันที ถึงมาสะจะว่าไม่ดีแต่หนูว่าอร่อยนะ

 

ติดตามบทความ / ข่าวสารเพิ่มเติม ได้ที่ : marinapaper.com